Dit is deel 2 van deze serie. Lees hier deel 1 .
Ik werk nu ongeveer een half jaar als bedrijfsleider bij saladebar SLA (Rotterdam) met het doel uiteindelijk zelf te gaan ondernemen. Letterlijk elke dag heb ik iets nieuws geleerd. Vandaag neem ik je mee in 3 inzichten die ik tot nu toe het delen waard vindt.
1. Kwetsbaar opstellen en toch de ‘baas zijn’
“Hoe in hell ga ik zonder horeca-ervaring een saladebar runnen en hem succesvoller maken dan hij is? Hoe krijg ik het respect van het team als ik (veel) minder weet dan hen? Hoe maak ik de juiste keuzes in een wereld waar ik weinig van af weet?” Verschillende scenario’s speelden zich meerdere malen in mijn hoofd af.
Vanwege mijn ervaring bij het bureau waar ik hiervoor had gewerkt wist ik wel dat ik niet alles hoefde te weten om een goede manager te zijn. Dat is gewoon zo. Maar zoals altijd: weten is anders dan voelen.
Ik besloot me kwetsbaar op te stellen naar het team. Niet dat ik echt een andere keuze had. Zij wisten tenslotte beter hoe dingen moeten en wat beter werkt. Ik stelde veel vragen, gaf alleen feedback over dingen die ik zeker wist, en zei eerlijk wat ik voorheen had gedaan en geen ervaring had in de horeca.
Het ging uiteindelijk beter dan gedacht: ik kreeg/krijg respect, mijn feedback wordt goed overwogen en ik krijg ook nog eens allerlei goede ideeën door van het team over hoe dingen beter kunnen.
2. Vrouwelijk leiderschap
Ik heb dus echt een vrouwelijke leiderschapsstijl denk ik, haha.
Wat ik hiermee bedoel: ik vind complimenten belangrijk, mensen laten groeien in hun functie, samen nieuwe / leuke dingen doen om de zaken interessant te houden. Ik kies ervoor zo weinig mogelijk met de spreekwoordelijke stok te slaan. Ik vind het zelf niet prettig, en ik geloof niet dat dat de fijnste manier is om iets te bereiken. Sommigen hebben af en toe wel een stevig woordje nodig hoor, daar niet van. Al is het maar om te laten zien dat je geen pushover bent. Maar over het algemeen lijkt dit dus heel goed te werken.
Als ik naar de managers kijk van voorgaande werkgevers zie ik daar toch een verschil in. Ik heb eigenlijk altijd mannelijke managers gehad, vaak die een hele andere voorkeur hebben voor mijn aansturing dan ik. Ik ga bijvoorbeeld goed op veel aanmoediging en weten waarom een beslissing wordt genomen. Het tegenovergestelde gebeurde vaker: ik werd enkel gecorrigeerd wanneer het moest, en beslissingen werden meer opgelegd. Ik kan nu ook wel begrijpen waarom; het is makkelijk voor de manager in kwestie om je team enkel een instructie te geven en alleen tijd te investeren als het niet goed gaat. Aanmoedigen, uitleggen en mensen meenemen kost tijd en aandacht.
3. Wat is succes?
Als iemand voorheen vroeg wat voor werk ik deed zei ik met trots “Ik ben Digital Producer bij een creatief bureau”. Dat klinkt natuurlijk heerlijk interessant en succesvol.
Nu zeg ik “ik werk als bedrijfsleider bij een salade bar”. Vooral als mensen niet weten wat SLA voor fantastisch merk is, voelde ik me met deze zin soms gereduceerd tot hersenloos persoon die maar wat sla schept en starend voor zich uit de afwas doet.
Wait wut?!
Waar komt dit vandaan? Succes is niet alleen maar denk-werk, niet alleen maar hippe Apple laptops, en ook écht niet alleen maar goed verdienen. Waarom voel ik me dan wel soms ‘minder dan’? En waarom blijf ik mezelf steeds plagen met de gedachte dat ik ondertussen wel letterlijk 2x zoveel had kunnen verdienen met mijn oude werk. Niet dat ik het geld wil uitgeven want ik ben een enorme krent. Nee, gewoon omdat dat ‘succes’ zou moeten zijn.
Kortom: ik ben me bewuster geworden van mijn beeld van succes. En dat dit misschien niet congruent is met wat mij gelukkig maakt. Ik mag ook zonder fancy carriéretitel gelukkig zijn én succesvol…
Dat waren de eerste drie inzichten. Doe er je voordeel mee. Volgende keer nóg meer insights die super waardevol voor mij zijn/waren. Ik hoor graag wat jullie ervaren en of jullie dit soort artikelen leuk vinden.
